ซึ่งมีใจความว่า

“โอ้ชนผู้ที่มีศรัทธาทั้งหลาย พวกเจ้าจงทำละหมาดต่ออัลเลาะห์เถิด โดยรอเกาะอฺและซุยุดต่อพระองค์ และพวกเจ้าจงนมัสการต่อองค์อภิบาลของพวกเจ้าด้วยจิตใจที่ยึดมั่นในพระองค์เพียงองค์เดียว และเจ้าจงกระทำความดีในประการต่าง ๆ ตามที่ศาสนาใช้เถิด เช่นเป็นต้นว่า การสมานฉันท์กันในระหว่างเครือญาติและมิตรสหาย มีมารยาทและจริยธรรมอันดีงามเป็นต้น ทั้งนี้เพื่อพวกเจ้าจะได้รับชัยชนะในโลกหน้า

“และพวกเจ้าจงต่อสู้ในหนทางของอัลเลาะห์โดยจริงจังอย่าได้ย่อท้อและอ่อนแอ เพื่อดำรงศาสนาของอัลเลาะห์ไว้ให้มั่นคงตลอดไป”

“พระองค์ได้เลือกเฟ้นพวกเจ้าทั้งหลายให้มารับหลักของศาสนาที่เที่ยงแท้มาปฏิบัติและนำศาสนาของพระองค์สู่ชาวโลกทั้งมวล และพระองค์มิได้ทรงบันดาลความคับแค้นใดเหนือพวกเจ้าในเรื่องของศาสนา โดยกำหนดหลักการปฏิบัติต่าง ๆ ของศาสนาให้ง่ายและสะดวกต่อการปฏิบัติ และยังมีการผ่อนผันในบางวาระด้วย เช่น เมื่อเดินทางผ่อนผันให้ตัดทอนละหมาดได้ เมื่อไม่มีอาหารธรรมดาอนุญาตให้บริโภคสัตว์ตายเองได้ และในยามที่เกิดเจ็บป่วยก็ให้งดการถือศีลอดได้ เป็นต้น”

“ศาสนาของพวกเจ้าทั้งหลายก็คือ ศาสนาแห่งบิดาของพวกเจ้า อันเป็นต้นตระกูลของพวกเจ้าคือ อิบรอฮีม พระองค์ทรงประทานนามแก่พวกเจ้าทั้งหลายว่า “มุสลิม” มาแต่ก่อนแล้วในคัมภีร์ต่าง ๆ เมื่ออดีตและในคัมภีร์อัลกุรอานนี้ เพื่อศาสนาทูตคือ ท่านนบีมุฮำหมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม จักได้เป็นสักขีพยานแก่พวกเจ้าทั้งหลายในวันกิยามะห์ว่าเขาได้ประกาศเผยแผ่ศาสนาไปสู่พวกเจ้าทั้งมวลแล้ว และเพื่อพวกเจ้าจักได้เป็นสักขีพยานแก่มวลมนุษย์ทั้งหลายว่า บรรดาศาสนทูตของแต่ละประชาชาติได้นำศาสนามาเผยแผ่แก่พวกเขาแล้ว”

“ดังนั้นพวกเจ้าจงดำรงการละหมาด และพวกเจ้าจงบริจาคซะกาตอันเป็นทานบังคับจากทรัพย์สินที่ครบพิกัดตามกำหนดทางศาสนา และพวกเจ้าจงยึดมั่นในอัลเลาะห์ เพราะพระองค์คือผู้ปกครองของพวกเจ้า แท้จริงพระองค์ทรงเป็นผู้ปกครองที่ดีที่สุดและเป็นผู้ช่วยเหลือที่ดีที่สุด”

ใจความจากท่านอาจารย์ต่วน สุวรรณศาสน์

เมื่อองค์พระผู้อภิบาลทรงตรัสกำชับให้เราเกิดความสำนึก เกิดความใคร่ครวญมาอย่างนี้ เราก็จะต้องพิจารณาใคร่ครวญดูผลงานของเรา ดูการดำเนินชีวิตของเรา ดูผลงานทางด้านศรัทธา และการทำความดีของเราว่าเป็นไปตามที่พระองค์ทรงกำชับมาหรือไม่ ถ้ายังอ่อนแอ หละหลวม เอาแน่นอนมั่นคงอะไรไม่ได้ สุดแต่อารมณ์จะพาไป เราก็ต้องหาทางแก้ไขก่อนที่จะสาย ก่อนที่ไซตอนมารร้ายมันจะตั้งตัวเป็นแซะห์นำตัวเราและพาคนในครอบครัวของเราออกนอกทางศาสนา ลากจูงเข้าไปปะปนอยู่กับกลุ่มมนุษย์ไร้ศรัทธาในอาคิเราะห์

ขอให้เรารู้ความจริงด้วยว่า ความรู้และศรัทธาที่มีอยู่ที่พ่อแม่ จะยกให้เป็นมรดกแก่บรรดาลูก ๆ ไม่ได้ ยกได้แต่เพียงทรัพย์สินเงินทองบ้านช่องไร่นาเท่านั้น เราต้องให้ลูก ๆ เรียนและศึกษาวิชาความรู้ทางศาสนาเพื่อที่เขาจะได้สืบต่อศาสนาในตระกูลของเราต่อไป

ตัวเราและลูก ๆ ของเราทุกคนมาสร้างทำความดีในดุนยานี้ได้เพียงครั้งเดียว เกิดมาได้หนเดียว ถ้าเกิดอีกทีก็วันกิยามะห์ วันขึ้นตาชั่ง วันจะเข้าสวรรค์ หรือวันจะเข้านรก ซึ่งหมดทางแก้ตัวกันแล้ว

ถ้าเราให้การศึกษาทางศาสนาแก่บรรดาลูก ๆ ต่อไปเขาจะมาละหมาดให้เราได้ดู และมาอ่านอัลกุรอานให้เราได้ฟัง ไม่ใช่มาทำชั่ว มาทิ้งละหมาด มาขาดศีลอดให้เราเจ็บหัวใจ เพราะเขาไม่เลื่อมใสในการทำความดีตามที่ศาสนาใช้ เพราะเขาไม่ได้เรียนฟัรดูอีน

ขอให้เราต่างรู้ความจริงเสียด้วยว่า เราพ่อแม่แต่ละคน เวลาที่เราจะอยู่เตือน อยู่สอน และบังคับให้ลูก ๆ ทำละหมาด และหาความรู้ทางศาสนา นั้นมันเหลือน้อยเต็มทนแล้ว

พ่อแม่กับบรรดาลูกต้องแยกกันแน่ไม่ช้าก็เร็ว ให้ลูก ๆ ของเราได้เรียน ได้รู้วิชาการทางศาสนา เขาจะได้มาใช้มรดกของเราไปในหนทางที่ดี ส่งบุญยื่นกุศลไปถึงเรา ไม่ใช่เอาไปใช้อย่างเนรคุณต่อ อัลเลาะห์ ซ.บ.

พ่อกับแม่บรรดาลูกต้องแยกกันแน่ไม่ช้าก็เร็ว แต่ความรู้ศาสนา ศรัทธาที่เขามีจะพาเขาไปพบกันใหม่ด้วยความปลาบปลื้มสมหวัง ไม่ใช่แยกกันไปคนละทางสองทาง ลูกคนโตไปอยู่ร่วมกับบรรดาท่านครู และลูกคนเล็กไปอยู่กับอิบลิสไซตอนในอาคิเราะห์

ฮัจยี ยะฮฺกู๊บ ท้วมประถม